Ooit was mijn doel, het beklimmen van de Mount Everest, heel ver weg en niet realistisch. Inmiddels is het met afstand het meest gevraagde onderwerp bij feestjes, verjaardagen en ongemakkelijke momenten op borrels. Sinds ik ben gaan expeditieklimmen ben ik veel mensen tegen gekomen die mij een kans hebben gegeven. Hans Vervat was ooit de eerste die iets in mij en mijn plannen zag. Tot mijn verbazing. Later volgden er meer. Nooit was het een panklare kans. Altijd moest ik er keihard werken voor ik die kans überhaupt kreeg. Hard werken is de basis van alles. Om een vaardigheid echt onder de knie te krijgen moet je gemiddeld een tijdsinvestering van 10.000 uur doen. Iedere dag sporten, daarna snel eten, om vervolgens tot het einde van de avond met de laptop op schoot 1001 dingen uit te pluizen. Daar moet je maar zin in hebben!

Mensen geven na afloop van een lezing vaak aan mij aan dat ze ook wel iets willen doen als een Mount Everest beklimming. Maar wil je het echt? Ben je ook bereid om de tijdsinvestering te doen? Om andere dingen te laten. Dat lukt alleen als je voor 100% gepassioneerd en intrinsiek gemotiveerd bent. Anders haak je onderweg wel een keer af.

Ik heb mij vaak afgevraagd waarom ik een kans kreeg van zoveel mensen. Mijn plannen waren altijd goed zakelijk uitlegbaar. Maar dat is meestal niet genoeg om mensen over de streep te trekken. Dat is veel meer een gevoelskwestie. Daar maakt 100% intrinsiek zijn het verschil. Uiteindelijk overtuigt dat mensen.

Mount Everest 2015 wordt ondersteund door Burando B.V en Turkish Airlines. Het doel is meer dan de top halen en weer veilig terug. Net als in 2014 ga ik zoveel mogelijk geld in zamelen voor de Stichting ALS – project MinE. Ik hoop dat het weer net zo’n succes wordt als vorig jaar.

De lawine die een einde maakte aan alle expedities van vorig jaar, dreunt nog steeds door. Onzekerheid is er bijvoorbeeld nog steeds over de geldigheid van de klimvergunning. Officiële bronnen zeggen dat hij vijf jaar geldig blijft na het ongeluk van vorig jaar. Insiders betwijfelen dit. De onderliggende problemen zijn ook niet zo makkelijk op te lossen in een derde wereld land waar corruptie een probleem is. Waar kastensystemen bepalend zijn. Waar de ongelijkheid heel groot is en al heel lang bestaat. Sommige expeditie organisaties wijken uit naar de Tibetzijde van de Everest. Ook Tibet heeft zijn plussen en minnen. China is niet dol op toeristen in Tibet. In 2008 stond ik zelf voor een gesloten grens. Een verkeerde publieke opmerking van een politicus in het land van herkomst van de klimmer, kan betekenen dat de grens voor die nationaliteit dicht blijft. De vergunning gaat ook in China omhoog, waardoor de kosten van Nepal en Tibet dichter bij elkaar komen liggen.

Maar ach, het beklimmen van de Everest is nog steeds een avontuur. Dat betekent ook dat het einde en de route daar na toe niet duidelijk zijn. En dat is één van de dingen die het leuk maakt!

Meer updates volgen via de website en twitter, ericarnold8850