Nieuwe Expeditie logo 2015

Waarom ga je weer terug? Die vraag wordt mij vaak gesteld, door vrienden, collega’s of na afloop van een lezing. Het korte antwoord is altijd; dat vind ik leuk. Nu de focus langzaam terugkomt voor Everest 2015 merk ik dat aan alles. Het is een bron van energie die niet is uit te putten. Het is echt een voorrecht om zo’n passie te hebben.

Een journalist vroeg mij “waar zit jij op de lijn tussen vastberadenheid en obsessie”? Goede vraag. Ik heb bewust niet direct na de expeditie gezegd dat ik weer terug zou gaan. Eerst even de eerste emotie laten zakken en kijken of ik he nog steeds wil. En dat is zo. Blijkbaar ben ik ook niet de enige. Alle leden die in 2012 de top niet haalden keerden terug naar De Everest. Het hele expeditieteam van 2014 lijkt er weer bij te zijn in 2015. Het klimvirus slaat snel toe en is ongeneeslijk.

Een nieuwe sponsor heeft zich inmiddels gemeld. Turkish Airlines. Sinds kort vliegen ze van Rotterdam-Zestienhoven naar Istanbul (van daar kan ik naar Kathmandu). Als Rotterdammer is het natuurlijk fijn om zo dicht van huis te vertrekken en hopelijk veel mensen te zien die komen uitzwaaien.

Burando BV steunt mij weer, net als in 2014. Alle opbrengsten gaan weer naar ALS – Project MinE toe. Als het een beetje meezit valt het einde van de expeditie samen met het moment dat al het geld bijeen is om 22.500 DNA profielen te onderzoeken. 15.000 van ALS patiënten, 7.500 ter controle. Wat een succes zou het zijn als he lukt!

Maar de weg naar de top is nog lang. Om MinE de laatste duw in de goede richting te geven wordt er een internationaal wielerevent georganiseerd. Het ultieme doel daarbij is net zoveel hoogtemeters te maken op de fiets dan de Everest hoog is, 8850 meter.De expeditie is het perfecte platform om meer aandacht te vragen voor het event. De voorbereidingen loopt, ik ontmoet interessante mensen die ergens vol in geloven en voor gaan. Ongetwijfeld gaan ze de gestelde doelen ook behalen.

Ondertussen gaat de training gewoon door. Nagenoeg dagelijks train ik, zwemmen, lopen, kracht. Het zijn vaste patronen geworden in mijn leven. De grens tussen in training zijn voor een expeditie en het laagseizoen is vervaagd. De hoogtetent is weer gereserveerd. Heerlijk om mijn focus weer terug te voelen komen. De overbodige schillen vallen van mij af. De kern blijft over. Dat wat mij intrinsiek motiveert.

Maar ik probeer ook verder te kijken dan Everest 2015 in april – mei. Het is nu nog te vroeg om hierover in detail te treden. Maar het is in alle opzichten baanbrekend. Het prikkelt mijn voorstellingsvermogen. Het is leuk. Meer nieuws volgt!