Zo heb je de wind in de zeilen en zo gaat de expeditie niet door. Botte pech. Normaal gesproken ben ik geen fan van pech (of geluk) als verklarende factor gebruiken Het is zo makkelijk en legt de schuld buiten je zelf. Dat voelt prettig, maar daarmee druk je de realiteit misschien weg. Hoe ik ook er ook over nadenk. Dit was echt geen geluk hebben.

Maandag 18 februari ben ik op de schaatsbaan geschept door een vallende schaatser. Helaas met zijn schaats ter hoogte van mijn achillespees. Het resultaat laat zich raden, de pees is volledig afgescheurd. Een ernstige blessure die mij de Everest expeditie kost. Vrijdag 1 maart opereert dokter Vogels mij. Daarna zes weken gips en dan nog zes weken revalideren om normaal te kunnen lopen. Als ik over 9 maanden weer de conditie heb die ik 10 dagen geleden had, mag ik in mijn handen knijpen.

Een hele dikke streep door de rekening. Maar goed, de blik moet op vooruit. Van zelfmedelijden wordt het niet beter. Met diverse mensen uit de topsportwereld concentreer ik mij nu op het herstel.

“Ga je terug?” is net als veertien maanden geleden de centrale vraag. Het antwoord moet ik nog even schuldig blijven. Maar op deze website en mijn Twitter ericarnold8850 hou ik jullie op de hoogte.